Odbuduj mikrobiom z utraconymi gatunkami – z jogurtem z L. reuteri, L. gasseri i B. coagulans - jogurt SIBO

Zaktualizowano 10 sierpnia 2025

Przepis: L. reuteri, L. gasseri i B. coagulans – zrób jogurt SIBO samodzielnie

Również odpowiednie dla osób z nietolerancją laktozy (patrz uwagi poniżej).

Składniki (na ok. 1 litr jogurtu)

• 4 kapsułki L. reuteri (każda po 5 miliardów CFU)
• 1 kapsułka L. gasseri (każda po 12 miliardów CFU)
• 2 kapsułki B. coagulans (każda po 4 miliardy CFU)
• 1 łyżka inuliny (alternatywnie: GOS lub XOS dla nietolerancji fruktozy)
• 1 litr (ekologicznego) mleka pełnego, 3,8% tłuszczu, poddanego ultra-wysokiej temperaturze i homogenizacji lub mleka UHT
• (Im wyższa zawartość tłuszczu w mleku, tym gęstszy jogurt)

Uwaga:

• 1 kapsułka L. reuteri, co najmniej 5 × 10⁹ (5 miliardów) CFU (en)/KBE (de)
• CFU oznacza jednostki tworzące kolonie – po niemiecku kolonie-bildende Einheiten (KBE). Ta jednostka wskazuje, ile żywych mikroorganizmów zawiera preparat.

Uwagi dotyczące wyboru mleka i temperatury

• Nie używaj świeżego mleka. Nie jest ono wystarczająco stabilne na długi czas fermentacji i nie jest sterylne.
• Idealne jest mleko H (długoterminowe, ultra-wysokotemperaturowe): jest sterylne i można je używać bezpośrednio.
• Mleko powinno mieć temperaturę pokojową – alternatywnie delikatnie podgrzej je w kąpieli wodnej do 37 °C (99 °F). Unikaj wyższych temperatur: od około 44 °C kultury probiotyczne są uszkadzane lub niszczone.

Przygotowanie

1. Otwórz łącznie 7 kapsułek i wsyp proszek do małej miseczki.
2. Dodaj 1 łyżkę inuliny na litr mleka – działa to jako prebiotyk i wspomaga wzrost bakterii. Dla osób z nietolerancją fruktozy odpowiednie są alternatywy takie jak GOS lub XOS.
3. Dodaj 2 łyżki mleka do miski i dokładnie wymieszaj, aby uniknąć grudek.
4. Wymieszaj pozostałe mleko i dobrze wymieszaj.
5. Wlej mieszaninę do naczynia odpowiedniego do fermentacji (np. szklanego)
6. Włóż do jogurtownicy, ustaw temperaturę na 41 °C (105 °F) i pozwól fermentować przez 36 godzin.

Od drugiej partii używaj 2 łyżek jogurtu z poprzedniej partii jako startera

Pierwszą partię przygotowujesz za pomocą kapsułek bakterii.

Od drugiej partii używaj 2 łyżek jogurtu z poprzedniej partii jako startera. Dotyczy to również sytuacji, gdy pierwsza partia jest jeszcze rzadka lub nie do końca zwarta. Używaj jej jako startera, dopóki pachnie świeżo, smakuje lekko kwaśno i nie wykazuje oznak zepsucia (brak pleśni, nietypowych przebarwień, nieprzyjemnego zapachu).

Na 1 litr mleka:

• 2 łyżki jogurtu z poprzedniej partii

• 1 łyżka inuliny

• 1 litr mleka UHT lub mleka pełnego homogenizowanego poddanego ultra wysokiej temperaturze

Oto jak:

1. Włóż 2 łyżki jogurtu z poprzedniej partii do małej miseczki.

2. Dodaj 1 łyżkę inuliny i wymieszaj na gładko z 2 łyżkami mleka, aż nie będzie grudek.

3. Wymieszaj pozostałe mleko i dobrze wymieszaj.

4. Wlej mieszaninę do naczynia odpowiedniego do fermentacji i umieść je w jogurtownicy.

5. Pozwól fermentować w 41 °C przez 36 godzin.

Uwaga: Inulina jest pożywką dla kultur. Dodaj 1 łyżkę inuliny na litr mleka do każdej partii.

Jeśli masz pytania, chętnie pomożemy przez e-mail team@tramunquiero.com lub przez nasz formularz kontaktowy.

Dlaczego 36 godzin?

Wybór czasu fermentacji jest naukowo uzasadniony: L. reuteri potrzebuje około 3 godzin na podwojenie. W 36 godzin jest 12 cykli podwojenia – odpowiada to wzrostowi wykładniczemu i wysokiemu stężeniu probiotycznych aktywnych bakterii w gotowym produkcie. Dodatkowo dłuższe dojrzewanie stabilizuje kwasy mlekowe i czyni kultury szczególnie odpornymi.

!Ważne do zanotowania!

Pierwsza partia często nie udaje się wielu użytkownikom. Nie należy jej jednak wyrzucać. Zaleca się rozpoczęcie nowej partii z dwoma łyżkami pierwszej partii. Jeśli to również się nie uda, prosimy sprawdzić temperaturę swojego jogurtownicy. W urządzeniach, gdzie temperatura może być precyzyjnie ustawiona co do stopnia, pierwsza partia zwykle udaje się dobrze.

Wskazówki dla perfekcyjnych rezultatów

• Pierwsza partia jest zwykle jeszcze trochę bardziej płynna lub ziarnista. Użyj 2 łyżek stołowych poprzedniej partii jako startera do kolejnej rundy – z każdą nową partią konsystencja się poprawia.
• Więcej tłuszczu = gęstsza konsystencja: Im wyższa zawartość tłuszczu w mleku, tym bardziej kremowy staje się jogurt.
• Gotowy jogurt jest trwały w lodówce do 9 dni.

Zalecenie dotyczące spożycia:

Codziennie spożywaj około pół szklanki (ok. 125 ml) jogurtu – najlepiej regularnie, idealnie na śniadanie lub jako przekąskę między posiłkami. Pozwala to zawartym mikrobom optymalnie się rozwijać i trwałe wspierać Twój mikrobiom.

Produkcja jogurtu z mlekiem roślinnym – alternatywa z mlekiem kokosowym

Jeśli rozważasz użycie roślinnych alternatyw mleka do produkcji jogurtu SIBO z powodu nietolerancji laktozy, pamiętaj: zwykle nie jest to konieczne. Podczas fermentacji bakterie probiotyczne rozkładają większość obecnej laktozy – gotowy jogurt jest więc często dobrze tolerowany, nawet przy nietolerancji laktozy.

Jednak osoby, które chcą unikać produktów mlecznych z powodów etycznych (np. weganie) lub ze względu na obawy zdrowotne dotyczące hormonów w mleku zwierzęcym, mogą sięgnąć po roślinne alternatywy, takie jak mleko kokosowe. Produkcja jogurtu z mlekiem roślinnym jest technicznie bardziej wymagająca, ponieważ brakuje naturalnego źródła cukru (laktozy), którego bakterie używają jako źródła energii.

Zalety i wyzwania

Zaletą roślinnych produktów mlecznych jest brak hormonów, które mogą występować w mleku krowim. Jednak wiele osób zgłasza, że fermentacja z mlekiem roślinnym często nie działa niezawodnie. Szczególnie mleko kokosowe ma tendencję do rozwarstwiania się podczas fermentacji – na fazy wodniste i tłuszczowe – co może wpływać na teksturę i smak.

Przepisy z żelatyną lub pektyną czasami dają lepsze rezultaty, ale pozostają zawodowe. Obiecującą alternatywą jest użycie gumy guar, która nie tylko wspomaga pożądaną kremową konsystencję, ale także działa jako prebiotyczne włókno dla mikrobiomu.

Przepis: Jogurt z mleka kokosowego z gumą guar

Ta baza pozwala na udaną fermentację jogurtu z mlekiem kokosowym i może być rozpoczęta kulturą bakteryjną według wyboru – na przykład z L. reuteri lub starterem z poprzedniej partii.

Składniki

• 1 puszka (ok. 400 ml) mleka kokosowego (bez dodatków takich jak ksantan czy gellan, guma guar jest dozwolona)
• 1 łyżka cukru (sacharozy)
• 1 łyżka surowej skrobi ziemniaczanej
• ¾ łyżeczki gumy guar (nie w formie częściowo hydrolizowanej!)
• Kultura bakteryjna według wyboru (np. zawartość kapsułki L. reuteri z co najmniej 5 miliardami CFU)
  lub 2 łyżki jogurtu z poprzedniej partii

Przygotowanie

1. Ogrzewanie
   Podgrzej mleko kokosowe w małym garnku na średnim ogniu do około 82°C (180°F) i utrzymuj tę temperaturę przez 1 minutę.
2. Wmieszanie skrobi
   Wymieszaj cukier i skrobię ziemniaczaną podczas mieszania. Następnie zdejmij z ognia.
3. Dodaj gumę guar
   Po około 5 minutach chłodzenia, wmieszaj gumę guar. Teraz zmiksuj blenderem ręcznym lub stacjonarnym przez co najmniej 1 minutę – to zapewnia jednorodną i gęstą konsystencję (podobną do śmietany).
4. Ostudź
   Pozwól mieszance ostygnąć do temperatury pokojowej.
5. Dodaj bakterie
   Delikatnie wymieszaj kulturę probiotyczną (nie miksuj).
6. Fermentacja
   Wlej mieszaninę do szklanego pojemnika i fermentuj przez 48 godzin w temperaturze około 37°C (99°F).

Dlaczego guma guar?

Guma guar to naturalne włókno pochodzące z fasoli guar. Składa się głównie z cząsteczek cukru galaktozy i mannozy (galaktomannan) i służy jako prebiotyczne włókno fermentowane przez korzystne bakterie jelitowe – na przykład do krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych, takich jak masłowy i propionowy.

Korzyści z gumy guar:

• Stabilizacja bazy jogurtowej: Zapobiega rozdzielaniu się tłuszczu i wody.
• Efekt prebiotyczny: Wspomaga wzrost korzystnych szczepów bakterii, takich jak Bifidobacterium, Ruminococcus i Clostridium butyricum.
• Lepsza równowaga mikrobiomu: Wspiera osoby z zespołem jelita drażliwego lub luźnymi stolcami.
• Wzmacnianie skuteczności antybiotyków: Badania zaobserwowały 25% wyższy wskaźnik sukcesu w leczeniu SIBO (przerost bakteryjny jelita cienkiego).

Ważne: Nie używaj częściowo hydrolizowanej formy gumy guar – nie ma ona efektu żelującego i nie nadaje się do jogurtu.

Dlaczego zalecamy 3–4 kapsułki na partię

Do pierwszej fermentacji z Limosilactobacillus reuteri zalecamy użycie 3 do 4 kapsułek (15 do 20 miliardów CFU) na partię.

Ta dawka opiera się na zaleceniach dr Williama Davisa, który opisuje w swojej książce „Super Gut” (2022), że początkowa ilość co najmniej 5 miliardów jednostek tworzących kolonie (CFU) jest konieczna, aby zapewnić udaną fermentację. Wyższa początkowa ilość, około 15 do 20 miliardów CFU, okazała się szczególnie skuteczna.

Tło: L. reuteri podwaja się mniej więcej co 3 godziny w optymalnych warunkach. Podczas typowego czasu fermentacji wynoszącego 36 godzin dochodzi do około 12 podwojeń. Oznacza to, że nawet stosunkowo niewielka początkowa ilość teoretycznie mogłaby wystarczyć do wyprodukowania dużej liczby bakterii.

W praktyce jednak wysoka początkowa dawka jest rozsądna z kilku powodów. Po pierwsze, zwiększa prawdopodobieństwo, że L. reuteri szybko i dominująco się ustabilizuje w stosunku do potencjalnie obecnych obcych zarazków. Po drugie, wysoka początkowa koncentracja zapewnia stały spadek pH, co stabilizuje typowe warunki fermentacji. Po trzecie, zbyt niska początkowa gęstość może prowadzić do opóźnionego startu fermentacji lub niewystarczającego wzrostu.

Dlatego zalecamy użycie 3 do 4 kapsułek na pierwszą partię, aby zapewnić niezawodny start kultury jogurtowej. Po pierwszej udanej fermentacji jogurt można zwykle używać do 20 razy do ponownego zaszczepiania, zanim zalecane będą świeże kultury starterowe.

Restart po 20 fermentacjach

Częste pytanie dotyczące fermentacji z Limosilactobacillus reuteri brzmi: Ile razy można ponownie użyć startera do jogurtu, zanim potrzebna będzie świeża kultura starterowa? Dr William Davis zaleca w swojej książce Super Gut (2022), aby nie powielać fermentowanego jogurtu Reuteri ciągle przez więcej niż 20 pokoleń (lub partii). Ale czy ta liczba jest naukowo uzasadniona? I dlaczego dokładnie 20 – a nie 10, nie 50?

Co się dzieje podczas backsloppingu?

Gdy już zrobisz jogurt Reuteri, możesz go użyć jako startera do kolejnej partii. Przenosi to żywe bakterie z gotowego produktu do nowego roztworu odżywczego (np. mleka lub roślinnych alternatyw). Jest to ekologiczne, oszczędza kapsułki i często stosowane w praktyce.

Jednak powtarzane backslopping prowadzi do problemu biologicznego:
Dryf mikrobiologiczny.

Dryf mikrobiologiczny – jak zmieniają się kultury

Przy każdym przeniesieniu skład i właściwości kultury bakteryjnej mogą stopniowo się zmieniać. Powody tego to:

• Spontaniczne mutacje podczas podziału komórkowego (zwłaszcza przy wysokim obrocie w ciepłych środowiskach)
• Selekcja określonych subpopulacji (np. szybsze rośliny wypierają wolniejsze)
• Zanieczyszczenie przez niepożądane mikroby ze środowiska (np. drobnoustroje unoszące się w powietrzu, mikroflora kuchni)
• Adaptacje związane z pożywieniem (bakterie "aklimatyzują się" do określonych gatunków mleka i zmieniają swój metabolizm)

Wynik: Po kilku pokoleniach nie jest już gwarantowane, że w jogurcie obecne są te same gatunki bakterii – lub przynajmniej ta sama fizjologicznie aktywna odmiana – co na początku.

Dlaczego Dr Davis zaleca 20 pokoleń

Dr William Davis pierwotnie opracował metodę jogurtu L. reuteri dla swoich czytelników, aby konkretnie wykorzystać pewne korzyści zdrowotne (np. uwalnianie oksytocyny, lepszy sen, poprawa skóry). W tym kontekście pisze, że podejście "działa niezawodnie przez około 20 pokoleń", po czym należy użyć nowej kultury startowej z kapsułki (Davis, 2022).

Nie opiera się to na systematycznych testach laboratoryjnych, lecz na praktycznym doświadczeniu z fermentacją i relacjach jego społeczności.

„Po około 20 pokoleniach ponownego użycia twój jogurt może stracić moc lub przestać fermentować niezawodnie. Wtedy ponownie użyj świeżej kapsułki jako startera.”
— Super Gut, Dr William Davis, 2022

Uzasadnia tę liczbę pragmatycznie: Po około 20-krotnym ponownym namnażaniu rośnie ryzyko, że zauważalne staną się niepożądane zmiany – na przykład rzadsza konsystencja, zmieniony aromat lub zmniejszony efekt zdrowotny.

Czy istnieją na ten temat badania naukowe?

Konkretne badania naukowe dotyczące L. reuteri w jogurcie przez 20 cykli fermentacji jeszcze nie istnieją. Istnieją jednak badania nad stabilnością bakterii kwasu mlekowego podczas wielokrotnych przejść:

• W mikrobiologii żywności powszechnie przyjmuje się, że zmiany genetyczne mogą wystąpić po 5–30 pokoleniach – w zależności od gatunku, temperatury, podłoża i higieny (Giraffa i in., 2008).
• Badania fermentacji z Lactobacillus delbrueckii i Streptococcus thermophilus pokazują, że po około 10–25 pokoleniach może nastąpić zmiana wydajności fermentacji (np. niższa kwasowość, zmieniony aromat) (O’Sullivan i in., 2002).
• Dla Lactobacillus reuteri wiadomo, że jego właściwości probiotyczne mogą się znacznie różnić w zależności od podtypu, izolatu i warunków środowiskowych (Walter i in., 2011).

Te dane sugerują: 20 pokoleń to konserwatywna, rozsądna wytyczna, aby zachować integralność kultury – zwłaszcza jeśli chcesz utrzymać efekty zdrowotne (np. produkcję oksytocyny).

Wniosek: 20 pokoleń jako praktyczny kompromis

Czy 20 to "magiczna liczba", nie da się naukowo dokładnie określić. Ale:

• Zazwyczaj nie ma potrzeby odrzucania mniej niż 10 partii.
• Przygotowywanie ponad 30 partii zwiększa ryzyko mutacji lub zanieczyszczenia.
• 20 partii odpowiada około 5–10 miesiącom stosowania (w zależności od spożycia) – to dobry okres na świeży start.

Zalecenie dla praktyki:

Po maksymalnie 20 partiach jogurtu należy zastosować nowe podejście z świeżą kulturą startową z kapsułek – zwłaszcza jeśli chcesz specjalnie użyć L. reuteri jako „Utraconego Gatunku” dla swojego mikrobiomu.

Codzienne korzyści jogurtu SIBO

Odbuduj mikrobiom z utraconymi gatunkami – za pomocą jogurtu z L. reuteri, L. gasseri i B. coagulans

Mikrobiom odgrywa kluczową rolę w naszym zdrowiu. Wpływa nie tylko na trawienie, ale także na układ odpornościowy i entericzny układ nerwowy, który jest ściśle powiązany z mózgiem (Foster i in., 2017). Zaburzona równowaga kolonizacji mikrobiologicznej, zwłaszcza w jelicie cienkim, może prowadzić do rozległych dolegliwości.

Entericzny układ nerwowy (ENS), często nazywany "mózgiem jelit", to niezależny układ nerwowy w przewodzie pokarmowym. Składa się z ponad 100 milionów komórek nerwowych biegnących wzdłuż całej ściany jelita – więcej niż w rdzeniu kręgowym. ENS samodzielnie kontroluje wiele istotnych procesów: reguluje ruchy jelit (perystaltykę), wydzielanie soków trawiennych, przepływ krwi do błony śluzowej, a nawet koordynuje części obrony immunologicznej w jelitach (Furness, 2012).

Chociaż działa niezależnie, mózg jelitowy jest ściśle połączony z mózgiem za pomocą szlaków nerwowych, zwłaszcza nerwu błędnego. To połączenie, znane jako oś jelitowo-mózgowa, wyjaśnia, dlaczego stres psychologiczny, taki jak stres, może wpływać na trawienie, a zaburzony mikrobiom wpływa również na nastrój, sen i koncentrację (Cryan i in., 2019).

SIBO (Small Intestinal Bacterial Overgrowth) odnosi się do przerostu bakterii w jelicie cienkim z nadmiernie dużą liczbą lub niewłaściwym rodzajem bakterii. Te mikroorganizmy zakłócają wchłanianie składników odżywczych i prowadzą do objawów takich jak wzdęcia, ból brzucha, niedobory składników odżywczych oraz nietolerancje pokarmowe (Rezaie i in., 2020).

Częstą przyczyną SIBO jest spowolniona lub zaburzona motoryka jelit. Ta tzw. motoryka jelit odpowiada za transport kęsa pokarmowego przez przewód pokarmowy w ruchach falowych.

Jeśli ten naturalny mechanizm oczyszczania, tzw. motoryka jelit, zostanie zaburzony, transport treści jelitowej zwalnia. Pozwala to bakteriom gromadzić się i rozmnażać w nietypowo dużych ilościach w jelicie cienkim, prowadząc do przerostu bakteryjnego. Ten patologiczny rozrost bakterii jest charakterystyczny dla SIBO i może powodować dolegliwości trawienne oraz stany zapalne (Rezaie i in., 2020).

Powtarzające się leczenie antybiotykami, przewlekły stres lub dieta uboga w błonnik mogą również dodatkowo zaburzać równowagę mikrobiomu. Nie tylko przewlekły stres, ale zwłaszcza krótkotrwały stres powoduje, że jelita są mniej aktywne niż zwykle. W sytuacjach stresowych organizm uwalnia hormony stresu, takie jak adrenalina i kortyzol, które wpływają na autonomiczny układ nerwowy i wywołują reakcję "wyłączenia".

To zmniejsza motorykę jelit, obniża przepływ krwi do jelit i spowalnia aktywność trawienną, aby zapewnić energię na "walkę lub ucieczkę". To tymczasowe zahamowanie funkcji jelit sprzyja gromadzeniu się bakterii w jelicie cienkim i może tym samym sprzyjać rozwojowi przerostu bakteryjnego (Konturek i in., 2011).

Ukierunkowany sposób wspierania równowagi mikrobiologicznej w jelicie cienkim to produkcja probiotycznego jogurtu ze specyficznymi szczepami bakterii. Należą do nich Limosilactobacillus reuteri, Lactobacillus gasseri oraz Bacillus coagulans, trzy probiotyczne mikroorganizmy o udokumentowanym potencjale w problemach związanych z SIBO, w tym hamowaniu patogennych drobnoustrojów, modulacji układu odpornościowego oraz ochronie błony śluzowej jelit (Savino i in., 2010; Park i in., 2018; Hun, 2009).

W tym rozdziale nauczysz się, jak łatwo przygotować tzw. jogurt SIBO w domu. Dołączone instrukcje krok po kroku pokazują, jak specjalnie fermentować trzy wybrane szczepy, aby stworzyć probiotyczny produkt spożywczy, który jest również odpowiedni dla osób z nietolerancją laktozy.

Wzmacnianie mikrobiomu – rola Lost Species

Ludzki mikrobiom przechodzi głębokie zmiany. Nasz nowoczesny styl życia – charakteryzujący się wysoko przetworzoną żywnością, wysokimi standardami higieny, cesarskimi cięciami, skróconym okresem karmienia piersią oraz częstym stosowaniem antybiotyków – spowodował, że niektóre gatunki mikroorganizmów, które przez tysiąclecia były częścią naszego wewnętrznego ekosystemu, dziś są rzadko spotykane w ludzkich jelitach.

Te mikroby określane są jako „Lost Species” – czyli „utracone gatunki.”

Badania naukowe sugerują, że utrata tych gatunków wiąże się ze wzrostem współczesnych problemów zdrowotnych, takich jak alergie, choroby autoimmunologiczne, przewlekłe stany zapalne, zaburzenia psychiczne i choroby metaboliczne (Blaser, 2014).

Odbudowa mikrobiomu poprzez ukierunkowane dostarczanie „Lost Species” otwiera nowe perspektywy w zapobieganiu i leczeniu licznych chorób cywilizacyjnych. Reintrodukcja tych pradawnych mikroorganizmów – na przykład poprzez specjalne probiotyki, fermentowane produkty spożywcze czy nawet przeszczepy kału – jest obiecującą metodą wzmacniania różnorodności mikrobiologicznej, a tym samym odporności organizmu.

Trzy kluczowe szczepy, silne wsparcie mikrobiomu

Zestaw startowy zawiera Limosilactobacillus reuteri, wyraźnie określony Lost Species – czyli gatunek mikroba, który w nowoczesnych zachodnich ekosystemach jelitowych jest często znacznie zredukowany lub niemal zanikły.

Lactobacillus gasseri jest mniej powszechny niż dawniej i rzadki w wielu zachodnich mikrobiomach bez zewnętrznego dostarczania, ale nie jest uważany za klasyczny Lost Species.

Bacillus coagulans nie jest ściśle mówiąc bakterią jelitową, lecz sporotwórczą bakterią glebową, która tylko okazjonalnie występuje w jelitach. Nie jest Lost Species, lecz rzadkim, wprowadzonym gatunkiem o specjalnych właściwościach stabilizujących jelita.

To połączenie łączy więc klasyczny Lost Species z rzadkimi, ale sprawdzonymi szczepami dla ukierunkowanego i wszechstronnego wsparcia Twojego mikrobiomu.

Limosilactobacillus reuteri – kluczowy gracz dla zdrowia

Czym jest Limosilactobacillus reuteri?

Limosilactobacillus reuteri (dawniej: Lactobacillus reuteri) to bakteria probiotyczna, która pierwotnie była stałym elementem ludzkiego mikrobiomu – zwłaszcza u niemowląt karmionych piersią i w tradycyjnych kulturach. Jednak w nowoczesnych, uprzemysłowionych społeczeństwach została w dużej mierze utracona – przypuszczalnie z powodu cesarskich cięć, stosowania antybiotyków, nadmiernej higieny i ubogiej diety (Blaser, 2014).

L. reuteri wyróżnia się niezwykłą zdolnością: bezpośrednio oddziałuje z układem odpornościowym, równowagą hormonalną, a nawet ośrodkowym układem nerwowym. Liczne badania pokazują, że ten mieszkaniec mikrobiomu może mieć pozytywny wpływ na trawienie, sen, regulację stresu, wzrost mięśni oraz samopoczucie emocjonalne.

Podsumowanie kluczowych właściwości Limosilactobacillus reuteri

• Wspiera silny mikrobiom
• Stymuluje produkcję oksytocyny poprzez oś jelito-mózg
• Reguluje układ odpornościowy i ma działanie przeciwzapalne
• Pogłębia sen
• Wspiera libido i funkcje seksualne
• Wspomaga wzrost mięśni
• Pomaga zmniejszyć tłuszcz trzewny
• Stabilizuje nastrój
• Poprawia strukturę skóry
• Zwiększa wydolność fizyczną

Lactobacillus gasseri – wszechstronny towarzysz dla jelit i metabolizmu

Czym jest Lactobacillus gasseri?

Lactobacillus gasseri to bakteria probiotyczna naturalnie występująca w ludzkim jelicie, ale jest mniej powszechna w nowoczesnych, uprzemysłowionych społeczeństwach niż dawniej (Kleerebezem & Vaughan, 2009). Należy do grupy bakterii kwasu mlekowego i odgrywa ważną rolę w utrzymaniu zdrowej flory jelitowej.

L. gasseri jest znany ze swoich różnorodnych pozytywnych efektów na trawienie, metabolizm i układ odpornościowy. Mimo że nie jest uważany za klasyczny "Zaginiony Gatunek", jego obecność w jelitach wielu osób jest dziś znacznie zmniejszona.

Dlaczego L. gasseri jest istotny?

Lactobacillus gasseri wspiera zdrowie na wiele sposobów, zwłaszcza w zakresie metabolizmu, funkcji jelit i układu odpornościowego. Jego zdolność do redukcji tkanki tłuszczowej i hamowania stanów zapalnych czyni go ważnym probiotykiem dla osób z nadwagą lub problemami metabolicznymi. Chociaż L. gasseri jest dziś mniej powszechny niż w populacjach tradycyjnych, nie jest klasycznym przedstawicielem „Zaginionych Gatunków”, lecz cennym dodatkiem do zdrowego mikrobiomu.

Podsumowanie kluczowych właściwości Lactobacillus gasseri:

• Wspiera zrównoważony mikrobiom jelitowy
• Wspiera produkcję kwasu mlekowego dla regulacji pH
• Pomaga rozkładać tłuszcz brzuszny i trzewny
• Wspomaga metabolizm
• Przyczynia się do redukcji stanów zapalnych
• Może modulować układ odpornościowy
• Wspiera zdrowie układu trawiennego
• Poprawia ogólne samopoczucie

Bacillus coagulans – solidny pomocnik dla zdrowia jelit i układu odpornościowego

Czym jest Bacillus coagulans?

Bacillus coagulans to bakteria probiotyczna tworząca przetrwalniki, charakteryzująca się wysoką odpornością na ciepło, kwas i przechowywanie (Elshaghabee i in., 2017). W przeciwieństwie do wielu innych probiotyków, B. coagulans szczególnie dobrze przetrzymuje przejście przez żołądek i może aktywnie rozwijać się w jelitach. Dzięki tym właściwościom jest często stosowana w suplementach diety i fermentowanych produktach spożywczych.

B. coagulans występuje w tradycyjnych produktach, takich jak fermentowane warzywa i niektóre produkty azjatyckie. Znacząco przyczynia się do stabilności i zdrowia mikrobiomu.

Bakterie tworzące przetrwalniki – ogrodnicy mikrobiomu

Probiotyczne bakterie tworzące przetrwalniki, takie jak Bacillus coagulans, są uważane za "ogrodników" jelit w badaniach mikrobiomu. To określenie opiera się na ich wyjątkowej zdolności do aktywnego regulowania ekosystemu mikrobiologicznego i utrzymywania go w zdrowej równowadze. Ich kluczową cechą jest zdolność do tworzenia przetrwalników: w odpowiedzi na niekorzystne warunki środowiskowe te mikroby mogą przejść w wysoce odporną, uśpioną formę, tzw. endospory.

Ta przetrwalnik nie jest formą rozrodczą, lecz trybem przetrwania. W formie przetrwalnika materiał genetyczny jest chroniony w gęstej, wielowarstwowej otoczce, co pozwala bakterii przetrwać ekstremalne temperatury, suchość, promieniowanie UV, alkohol, niedobór tlenu i zwłaszcza kwas żołądkowy.

Formujące przetrwalniki, takie jak B. coagulans, przechodzą przez przewód pokarmowy niemal nienaruszone. Dopiero w jelicie cienkim, w odpowiednich warunkach, takich jak wilgotność, temperatura i sole żółciowe, kiełkują ponownie i stają się aktywne (Setlow, 2014; Elshaghabee i in., 2017).

Czym różnią się bakterie nieformujące przetrwalników?

Natomiast gatunki nieformujące przetrwalników, takie jak Limosilactobacillus reuteri czy Bifidobacterium infantis, pełnią bardziej zróżnicowane role w komunikacji neuroendokrynnej: wpływają na szlaki sygnałowe między jelitami, układem nerwowym i hormonalnym.

Probiotyczne bakterie nieformujące przetrwalników, takie jak Limosilactobacillus reuteri i Bifidobacterium infantis, aktywnie uczestniczą w regulacji neuroendokrynnej, czyli precyzyjnym dostrajaniu między układem nerwowym a hormonalnym. Te mikroby produkują prekursory neuroprzekaźników, takie jak tryptofan (prekursor serotoniny) czy GABA (kwas gamma-aminomasłowy) i stymulują uwalnianie centralnych przekaźników, takich jak serotonina i oksytocyna, poprzez receptory w jelitach oraz nerw błędny.

W ten sposób wpływają na procesy emocjonalne i hormonalne, takie jak nastrój, radzenie sobie ze stresem, jakość snu i więzi społeczne. Ich wpływ na tzw. oś jelito-mózg jest dobrze udokumentowany i coraz częściej badany terapeutycznie, zwłaszcza w kontekście chorób związanych ze stresem i dolegliwości psychosomatycznych (Buffington i in., 2016; O’Mahony i in., 2015).

Bakterie formujące przetrwalniki, takie jak Bacillus coagulans, działają głównie lokalnie w jelitach, promując równowagę flory jelitowej i wzmacniając funkcję ochronną błony śluzowej jelit. W ten sposób wspierają funkcję bariery jelitowej i pomagają kontrolować szkodliwe mikroorganizmy.

W przeciwieństwie do bakterii nieformujących przetrwalników, mają one ograniczony bezpośredni wpływ na wyższe funkcje organizmu lub komunikację między jelitami a mózgiem. Ich główne działanie wywierane jest przede wszystkim w mikrośrodowisku jelit (Elshaghabee i in., 2017; Mazanko i in., 2018).

Inne bakterie jelitowe formujące przetrwalniki

Oprócz Bacillus coagulans, następujące gatunki należą do formujących przetrwalniki:

• Bacillus subtilis – Mikroorganizm Roku 2023, znany z Nattō, stabilizuje mikrobiom i produkuje enzymy
• Clostridium butyricum – produkuje butyrat i ma działanie przeciwzapalne
• Bacillus clausii – udowodniona skuteczność w leczeniu biegunki po stosowaniu antybiotyków
• Bacillus indicus – produkuje przeciwutleniające karotenoidy

Te gatunki są również wysoce odporne i regulują funkcje odpornościowe, integralność bariery oraz równowagę mikrobiologiczną (Cutting, 2011; Elshaghabee et al., 2017).

Dlaczego Bacillus coagulans jest istotny?

Dzięki wysokiej odporności i skuteczności probiotycznej Bacillus coagulans jest cennym partnerem dla zdrowia jelit, zwłaszcza dla osób z wrażliwym układem trawiennym lub przewlekłymi dolegliwościami jelitowymi. Uzupełnia inne gatunki probiotyczne dzięki unikalnej zdolności do pozostawania skutecznym jako przetrwalnik nawet w niekorzystnych warunkach.

Podsumowanie głównych cech Bacillus coagulans:

• Wspomaga odbudowę zdrowego mikrobiomu
• Produkuje kwas mlekowy, aby regulować pH jelit
• Wspiera trawienie i wchłanianie składników odżywczych
• Moduluje układ odpornościowy i zmniejsza stan zapalny
• Łagodzi objawy zespołu jelita drażliwego i innych dolegliwości trawiennych
• Przetrwa przejście przez żołądek dzięki tworzeniu przetrwalników
• Jest odporny na wysoką temperaturę i kwasy, co ułatwia przechowywanie
• Stabilizuje florę jelitową poprzez tworzenie przetrwalników
• Wspiera regulację układu odpornościowego
• Pomaga zmniejszyć stan zapalny
• Zwiększa odporność na czynniki stresowe
• Ma pozytywny wpływ na barierę jelitową

Źródła:

• https://innercircle.drdavisinfinitehealth.com/probiotic_yogurt_recipes
• Foster, J. A., Rinaman, L., & Cryan, J. F. (2017). Stres i oś jelita-mózg: Regulacja przez mikrobiom. Neurobiology of Stress, 7, 124–136.
• Furness, J. B. (2012). Układ nerwowy jelitowy i neurogastroenterologia. Nature Reviews Gastroenterology & Hepatology, 9(5), 286–294.
• Cryan, J. F., O’Riordan, K. J., Cowan, C. S. M., Sandhu, K. V., Bastiaanssen, T. F. S., Boehme, M., ... & Dinan, T. G. (2019). Oś mikrobiota-jelita-mózg. Physiological Reviews, 99(4), 1877–2013.
• Rezaie, A., Buresi, M., Lembo, A., Lin, H., McCallum, R., Rao, S., ... & Pimentel, M. (2020). Testy oddechowe oparte na wodorze i metanie w zaburzeniach przewodu pokarmowego: Konsensus północnoamerykański. The American Journal of Gastroenterology, 115(5), 662–681.
• Rezaie, A., Buresi, M., Lembo, A., Lin, H. C., McCallum, R., Rao, S., ... & Pimentel, M. (2020). Testy oddechowe oparte na wodorze i metanie w zaburzeniach przewodu pokarmowego: konsensus północnoamerykański. The American Journal of Gastroenterology, 115(5), 675–684. https://doi.org/10.14309/ajg.0000000000000544
• Konturek, P. C., Brzozowski, T., & Konturek, S. J. (2011). Stres i jelita: patofizjologia, konsekwencje kliniczne, podejście diagnostyczne i opcje leczenia. Journal of Physiology and Pharmacology, 62(6), 591–599.
• Savino, F., Cordisco, L., Tarasco, V., Locatelli, E., Di Gioia, D., & Matteuzzi, D. (2010). Lactobacillus reuteri DSM 17938 w kolce niemowlęcej: randomizowane, podwójnie zaślepione, kontrolowane placebo badanie. Pediatrics, 126(3), e526–e533.
• Park, J. H., Lee, J. H., & Shin, S. C. (2018). Efekt terapeutyczny Lactobacillus gasseri na przewlekłe zapalenie jelita i mikrobiotę jelitową. Journal of Microbiology and Biotechnology, 28(12), 1970–1979.
• Hun, L. (2009). Bacillus coagulans znacząco poprawił ból brzucha i wzdęcia u pacjentów z IBS. Postgraduate Medicine, 121(2), 119–124.
• Kadooka, Y., Sato, M., Imaizumi, K. i in. (2010). Regulacja otyłości brzusznej przez probiotyki (Lactobacillus gasseri SBT2055) u dorosłych z tendencją do otyłości w randomizowanym badaniu kontrolowanym. European Journal of Clinical Nutrition, 64(6), 636-643.
• Kleerebezem, M., & Vaughan, E. E. (2009). Probiotyki oraz jelitowe Lactobacillus i Bifidobacterium: molekularne metody badania różnorodności i aktywności. Annual Review of Microbiology, 63, 269–290.
• Park, S., Bae, J.-H., & Kim, J. (2013). Wpływ Lactobacillus gasseri BNR17 na masę ciała i tkankę tłuszczową u myszy z otyłością wywołaną dietą. Journal of Microbiology and Biotechnology, 23(3), 344-349.
• Kim, H. S., Lee, B. J., & Lee, J. S. (2015). Lactobacillus gasseri wspomaga funkcję bariery jelitowej w komórkach Caco-2. Journal of Microbiology, 53(3), 169-176.
• Matsumoto, M., Inoue, R., Tsukahara, T. i in. (2008). Wpływ mikrobioty jelitowej na metabolom światła jelita. Scientific Reports, 8, 7800.
• Mayer, E. A., Tillisch, K., & Gupta, A. (2014). Oś jelito-mózg i mikrobiota. The Journal of Clinical Investigation, 124(10), 4382–4390.
• Elshaghabee, F. M. F., Rokana, N., Gulhane, R. D., Sharma, C., & Panwar, H. (2017). Probiotyki Bacillus: Bacillus coagulans, potencjalny kandydat do żywności funkcjonalnej i farmaceutyków. Frontiers in Microbiology, 8, 1490.
• Shah, N., Yadav, S., Singh, A., & Prajapati, J. B. (2019). Skuteczność Bacillus coagulans w poprawie zdrowia jelit: przegląd. Journal of Applied Microbiology, 126(4), 1224-1233.
• Ghane, M., Azadbakht, M., & Salehi-Abargouei, A. (2020). Wpływ suplementacji Bacillus coagulans na aktywność enzymów trawiennych i mikrobiotę jelitową: przegląd systematyczny. Probiotics and Antimicrobial Proteins, 12, 1252–1261.
• Majeed, M., Nagabhushanam, K., & Arshad, M. (2018). Immunomodulujące działanie Bacillus coagulans w zdrowiu i chorobie. Microbial Pathogenesis, 118, 101-105.
• Khatri, S., Mishra, R., & Jain, S. (2019). Bacillus coagulans w leczeniu zespołu jelita drażliwego: randomizowane badanie kontrolowane. Clinical and Experimental Gastroenterology, 12, 69–76.
• Buffington, S. A. i in. (2016). Odtworzenie mikrobioty odwraca społeczne i synaptyczne deficyty u potomstwa wywołane dietą matki. Cell, 165(7), 1762–1775.
• Cutting, S. M. (2011). Probiotyki Bacillus. Food Microbiology, 28(2), 214–220.
• Elshaghabee, F. M. F. i in. (2017). Bacillus jako potencjalne probiotyki: stan, obawy i perspektywy na przyszłość. Frontiers in Microbiology, 8, 1490.
• Ghelardi, E. i in. (2015). Wpływ zarodników Bacillus clausii na skład i profil metaboliczny mikrobioty jelitowej. Frontiers in Microbiology, 6, 1390.
• Hong, H. A. i in. (2005). Zastosowanie bakterii tworzących zarodniki jako probiotyków. FEMS Microbiology Reviews, 29(4), 813–835.
• Mazanko, M. S. i in. (2018). Właściwości probiotyczne bakterii Bacillus. Veterinaria i Kormlenie, (4), 30–35.
• O'Mahony, S. M. i in. (2015). Mikrobiom i choroby dziecięce: skupienie na osi mózg-jelito. Birth Defects Research Part C, 105(4), 296–313.
• Setlow, P. (2014). Kiełkowanie zarodników gatunków Bacillus: co wiemy, a czego nie wiemy. Journal of Bacteriology, 196(7), 1297–1305.
• Buffington SA i in. (2016): Odtworzenie mikrobioty odwraca społeczne i synaptyczne deficyty u potomstwa wywołane dietą matki. Cell 165(7): 1762–1775.
• O’Mahony SM i in. (2015): Mikrobiom i choroby dziecięce: skupienie na osi mózg-jelito. Birth Defects Research Part C 105(4): 296–313.
• Elshaghabee FMF, Rokana N, Gulhane RD, Sharma C, Panwar H. Bacillus probiotyki: przegląd. Front Microbiol. 2017;8:1490. doi:10.3389/fmicb.2017.01490
• Mazanko MS, Morozov IV, Klimenko NS, Babenko VA. Immunomodulujące działanie zarodników Bacillus coagulans w jelicie. Mikrobiologia. 2018;87(3):336–343. doi:10.1134/S0026261718030148